TV, fábrica de identidades

É preferible hoxe ser "atractiva" que intelixente. Con todo a mocidade e a beleza son valores pasaxeiros e inestables, non comparables á capacidade intelectual. Cando unha muller sabe que, á hora de atopar traballo, ou de conservalo, vai contar máis o seu aspecto físico que o seu valía, séntese insegura e insatisfeita. Curiosamente dáse cada día máis a muller descontenta do seu aspecto físico: á que non lle sobran cadeiras fáltalle peito, a que non cre estar gorda pensa que necesita uns centímetros de estatura. Ata para as máis novas significa un sufrimento contemplarse no espello. Cando se lles pregunta a razón de tan excesiva preocupación polo seu físico, escasamente saben responder. Por fin, adoitan aclarar que é por elas mesmas e eu créolles firmemente. Trátase do malestar profundo que lles produce saberse valoradas por elementos tan superficiais. Unha moza hoxe ten in mente-quizais de forma inconsciente- que todo depende da súa beleza. Ten abofé-conscientemente-que o futuro resólvese mellor cun bo físico que cunha carreira universitaria, que se gaña máis, en definitiva, vendendo o corpo que traballando. Para lograr a beleza, calquera moza fai os sacrificios que sexan necesarios e unha das primeiras satisfaccións ás que renuncia é a comida (...) Esta "moda" do adelgazamento ten xa unha longa tradición na nosa cultura, pero hoxe foi exaltada ata o paroxismo tanto polas imaxes televisivas como pola publicidade de institutos de beleza ou centros médicos especializados (...) O arriba exposto non é a consecuencia dunha militancia feminista senón da inquietude por unha secuela, cada vez máis estendida, derivada dos réximes de alimentación, dos anuncios publicitarios e das mulleres que aparecen nos programas de televisión. Trátase da anorexia, enfermidade cuxas profundas causas descoñécense, pero que vai asociada á preocupación pola figura e o desexo de adelgazar. Enfermidade grave que se supera dificilmente, cuxas pegadas psicolóxicas móstranse ao longo da vida e que pode ata ser mortal.

Lolo Rico, TV fábrica de mentiras , Espasa, Madrid, 1992